Deprogramacja zgryzu. Aparat Koisa
"Coraz częściej do gabinetu zgłaszają się pacjenci z problemem startych zębów, co czasem również jest powiązane z uczuciem napięcia w obrębie twarzoczaszki. Przyczyny mogą być różne, ale najczęściej są to zaburzenia relacji zębów górnych i dolnych, czyli tzw. nieprawidłowa okluzja." - Na czym polega deprogramacja zgryzu za pomocą aparatu Koisa pisze dr Katarzyna Pakosz.
Aby zdiagnozować problem, i przede wszystkim do leczenia podejść w sposób kompleksowy, w naszym gabinecie przeprowadzamy badanie diagnostyczne zgryzu, czyli tzw. deprogramację przy pomocy aparatu Koisa. Aparat pozwala na wykasowanie/zniwelowanie dotychczasowej pamięci mięśniowej (często długoletniej, nawykowej), a tym samym przywrócenie poprawnej relacji między zębami szczęki i żuchwy.
Aparat Koisa, podobny trochę do aparatu ortodontycznego, wykonywany jest w pracowni protetycznej na podstawie wycisków pobranych u pacjenta. Zanim jednak pobierzemy wyciski, lekarz przeprowadza wywiad medyczny, wykonuje wszystkie potrzebne badania diagnostyczne (w tym zdjęcia) i na tej podstawie przesyła pełną dokumentację medyczną do technika, który wykonuje indywidualnie dopasowany do pacjenta deprogramator. Aparat zaleca się nosić średnio od dwóch tygodni do miesiąca (z przerwą tylko na jedzenie czy higienę jamy ustnej).
To, co często odczuwają pacjenci już na tym etapie, to wyraźne zmniejszenie dolegliwości bólowych w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego i najczęściej ogromna ulga. Efekt ten wynika z wyłączenia nawykowego niepoprawnego kontaktu zębów - żuchwa przyjmuje wygodniejszą, pozycje. Ta zrelaksowana pozycja żuchwy i szczęki, uzyskana dzięki deprogramacji, staje się podstawą do planowania dalszego leczenia.
Trzeba pamiętać, że zmiana w zgryzie uzyskana dzięki deprogramacji służy do celów diagnostycznych. Zgryz po wyjęciu aparatu wróci do swojej nawykowej pozycji. Aparat Koisa służy więc przede wszystkim do uzyskania informacji - dotyczącej docelowego zgryzu konkretnego pacjenta - potrzebnej na dalszym etapie leczenia.
W zależności od uzyskanych wyników diagnostycznych pacjent może być skierowany na leczenie protetyczne (np. rekonstrukcja zgryzu), ortodontyczne czy chirurgiczne. Leczenie stomatologiczne może być też równolegle połączone z fizjoterapią, często zbawienną w przypadku zaburzeń w zakresie stawu skroniowo-żuchwowego. Kluczem jednak zawsze będzie postawienie odpowiedniej diagnozy, i tu deprogramacja aparatem Koisa stanowi pierwszy ważny krok ku zdrowiu.
Okluzja to relacja zębów szczęki do zębów żuchwy, przy współistnieniu odpowiedniej relacji w stawach skroniowo-żuchwowych, a także odpowiedniej siły i napięcia mięśni, które otaczają tę okolicę. Więcej na ten temat przeczytaj w artykule dr Pakosz: Okluzja a ścieranie zębów.
Zanim podejmiesz decyzje o leczeniu stomatologicznym, warto przeczytać również artykuł dr Pakosz: Kompleksowe leczenie stomatologiczne.
